چین با میانجیگیری برای احیای روابط دیپلماتیک میان ایران و عربستان – دو قدرت منطقه و در عین حال رقیب – شاید فصل تازه‌ای در خاورمیانه و در راستای منافع خود رقم زد.
تلاش برای احیای روابط دیپلماتیک میان ایران و عربستان، نخستین نقش میانجیگرانه پکن خارج از شرق آسیا و در قلب خاورمیانه بود؛ منطقه‌ای که سال‌ها است تحت کنترل ایالات متحده قرار دارد. پس بی‌دلیل نیست اگر بگوییم نقش‌آفرینی اخیر پکن سیگنالی روشن برای واشنگتن داشت.
پایگاه خبری المانیتور به همین بهانه با انتشار یادداشتی نوشت: به نظر می‌رسد چین با یک حرکت هوشمندانه ردای میانجی صلح را بر تن کرد تا گفت‌وگوهای چندساله را به سرانجام برساند و در عرض سه ماه فصل تازه‌ای را برای خاورمیانه رقم زند. دولت بایدن پیام را دریافت کرد و تلاش داشت تا آنچه محقق شده را کمرنگ جلوه دهد؛ با این همه تاکید داشت که تحقق ثبات در خاورمیانه همسو با منافع واشنگتن است.
ارتش آمریکا در قیاس با دهه های گذشته در خاورمیانه ضعیف تر شده و هرگونه حمله ای بزرگ توسط گروه های رادیکال می تواند برنامه زمانی پنتاگون را از مسیر اصلی خارج کند. فرمانده ارشد سنتکام به قانونگذاران سنا هشدار داده که قدرت های جهان باید خود را برای رقابت با چین در آینده سازماندهی کنند.در این یادداشت همچنین آمده که دولت بایدن هراس دارد که توافق ایران و عربستان، جایگاه پکن در منطقه را بهای کم رنگ شدن نقش واشنگتن برجسته کند.
به ادعای این پایگاه خبری، مقام های آمریکایی امید دارند که تهران به تعهداتش در برابر ریاض پایبند نباشد.
فعلا این ادعا رسانه‌ای شده که ایران قرار است مانع از حمله انصارالله به مواضع عربستان شود. این در حالی است که به ادعای واشنگتن، تهران در ماه های اخیر با سرعت بیشتری انصارالله را مسلح کرده است؛ ادعایی که تهران بارها رد کرده و تاکید داشته که پایان جنگ در یمن به دیپلماسی و گفت‌وگوها و رایزنی‌های یمنی- یمنی منوط است.
المانتیور در ادامه گزارش ادعایی خود این سوال را مطرح کرده که چرا ایران با چنین شرطی موافقت کرده و در پاسخ به حمایت های اقتصادی پکن اشاره داشته و خروج ایران از انزوایی که ایالات متحده برای این کشور تعریف کرده است.
این رسانه نوشته معنای توافق برای احیای روابط دیپلماتیک تهران و ریاض، آینده نامشخصی را برای تلاش های واشنگتن جهت متقاعد اعراب برای برقراری رابطه دیپلماتیک با اسرائیل رقم زده است. بنیامین نتانیاهو به درستی گفته که محاسبات و ضعف های آمریکا و اسرائیل، ریاض را واداشته تا به کانال های دیگری روی بیاورد.
حال این که تقویت نفوذ دیپلماتیک پکن می تواند بستری باشد برای فروش تسلیحات چینی بیشتر به منطقه، به متغیرهای بسیاری بستگی دارد. در صورت پیشرفت در روابط تهران و ریاض، طبیعتا اقدام های تلافی جویانه اسرائیل و آمریکا علیه برنامه هسته‌ای ایران نیز با چالش‌های جدی‌تری روبرو خواهد شد.
با این همه آنگونه که جسی مارکس در فارین پالسی نوشته، هنوز قضاوت در باب آینده توافق ایران و عربستان خیلی زود است. علیرغم مانور دریایی ایران، روسیه و چین در عمان، برای آن که در باب محور اوراسیا در راستای منافع آمریکا نظر بدهیم، باید در انتظار تحولات تازه بود؛ اما اگر نظم چندقطبی در دهه‌های آینده پدیدار شود، چنین اخباری نشان می‌دهد که هند و اقیانوس آرام نیز ممکن است معامله‌ای مشابه را تجربه کنند.
