این کار، یک سنت قدیمی در تاریخ چین است که از حدود ۸۰ سال قبل شکل سیاسی نظام مجلس نمایندگان خلق را به خودش گرفته است. نمایندگان مجلس محلی و مردم رای دهنده به این نمایندگان، محل بحث، بررسی امور و انتخاب نمایندهاشون رو توی این چایخانه ها انتخاب کردند.
روز دهم هر ماه، نمایندهای محلی توی این چایخانه ها با مردم روستا دیدار می کنند تا خواسته ها، نظرات و پیشنهادهای اونا رو توی تصمیم گیریهای کشوری لحاظ کنند.
چینیها به صلح و همآهنگی اهمیت زیادی می دهند و شکاف اجتماعی که نتیجه رویارویی احزاب و گروههای مختلف هست رو دوست ندارند. به عقیده چینها، امور عمومی با مشورت مردم حل و فصل می شود و بهترین تصمیم ها بر اساس خواسته های عمومی گرفته می شود. این جوهره دموکراسی مردمی در کشور چین است.
توی نظام سیاسی چین امروز، روش های دموکراتیک مثل مشورت بین احزاب و سازمانهای اجتماعی شکل گرفته و کمیته مرکزی حزب حاکم چین قبل از تصمیم گیری در نشست سالانه خودش باید درباره این تصمیمات با ۸ حزب و اتحادیه صنایع و بازرگانی و شخصیت های غیر حزبی بحث و مشورت کند.
چینیها یک مثل مشهور دارند که می گوید کسی می داند کفش اندازه پا می شود یا نه که آن را پوشیده. اینکه هر کشوری از چه نوع دموکراسی استفاده کند، نکته ای است که باید توسط مردم اون کشور درباره اش تصمیم گیری بشود و تلاش برای تحمیل الگوی دموکراسی خود به سایر کشورها، خودش یک اقدام غیر دموکراتیک است.
