رویگردانی طیف غالب مردمی که با گرایش ۷۰ درصدی سابق آنها از کل مشارکت ۷۵ درصدی ِخوزستان که اکنون در زمانی کمتر از ۳ سال به سمت جناح مخالف روی آوردهاند، پیام مهمی دارد که عبور بدون تامل آن توسط اندیشمندان و عقلاء حاکمیت، بی شک هزینه های آتی را سنگین تر می نماید
چرا که ممکن است ادامه اهمالها، متقابلا رویگردانی های خطیر تری را رقم بزند
علی ای حال بخشی از این رخداد مشارکتی، در مثابه ای میزان و شدت اعتراض و پناه را ثبت می کند
زیرا برای مردمانی که رنگ و معیار شاخص ها و منحنی نمودارها را در کف سفره های خانه خود می بینند و نه در اخبار؛ حزب، جناح و طیف واژگانی بی معنا و در ترجمان ما مفهوم و محتوایی ندارد
قرار بود خوزستان ویژه باشد
آیا خوزستان امروز از استانداری واقعا ویژه برخوردار است؟
آیا سهم خوزستان و دیگر استانهای مرزی نیز از توسعه، در انصاف عددی دارد؟
با دور زدن خوزستان، یک ایران از کریدور جهانی دور خورد !
کافیست تا با یک سرچ کوچک فقط پیشرفت فیزیکی ۶۵٪ پروژه بندر فاو که بزودی بعنوان بزرگترین بندر جهان و مهمترین کریدور ارتباطی شرق و غرب است نگاهی کنید،
آیا به اندازه ی یک هزارم درصد از منابع و انرژی های زیر زمینی مکیده و رفته از خوزستان، سرمایه های انسانی و ظرفیت های استعدادی نخبگان خوزستان نیز در کانون قدرت برای مشارکت در مدیریت ملی کشور جذب شدند؟ منظورم متعلقین به پدرخوانده های تهران نشین و لیست های مصون و منتسب به آنها نیست
اتفاقا همچنان برخی تحلیلگران، دولت را در حذف نخبگان از مدیریت های اجرایی و حتی حذف برخی نمایندگان منتقد دولت ها را از چرخه های رقابت انتخابات اخیر بی دخیل نمی بینند
آیا از قابلیت اقوام و قبائل که امتدادی فراتر از مرزهای این سرزمین دارد نه تنها بعنوان ظرفیتی موازی و بی بدیل در رایزنی های سیاست کلان خارجی و تقویت ارتباطات بین الملل بلکه حد اقل در تعاملات و ایجاد یک طرح پایلوتی از هزاران طرح اقتصادی و فرهنگی مشترک ممکن بین دو کشور با همسایگان استفاده گشت؟
آیا رتبه سی ام محرومیتی خوزستان از بین ۳۱ استان کشور تغییری یافت؟
آیا نرخ، طلاق، اعتیاد، خودکشی در خوزستان کاهشی شد؟
آیا سیکل مهاجرت معکوس جوانان ناچار و نیروی کار ما از استانی که روزی ملجاء بیکاران کشور بود و اکنون باوجود این همه پتانسیل و زیرساخت های طبیعی و خدادادی اما به استانهای دیگر بویژه استانهای کویری می روند متوقف شد؟
آیا لا اقل نه بخاطر خوزستان و یا وعده های کذب و کذایی تبلیغاتی سابق دولتمردان، بلکه بخاطر کاهش ترافیک فرودگاهی باتوجه به محدودیت ها و مشکلات ناوگان هوایی کشور، آمار روزانه مدیران پروازی به خوزستان کنترل و متوقف شد؟
حتی صدای کارگران معترض به حقوق خود و بیت المال در کف خیابان، مدیریت های رانتی و تحمیلی بر صنایع منطقه را از تحمیلی به تحمیل دیگر باز نداشت
*_* آیا تشکل های مدنی به معنای واقعی کلمه برای فعالیت مستقل و آزادند؟
*_* بد عهدی های دولتمردان با کشاورزان خوزستانی هم که گندمشان را تحت عنوان خرید تضمینی به نصف قیمت، نسبت به ارزش آن در زمان تسویه و پرداخت میخرند سبب گشته که کم کم با مرگ انگیزه های کشاورزان برای کِشت، به تَبَع میلیونها نخلی که تناقض های بی آبی تابستان و سیل های مصنوعی زمستان آنها را کُشت، صنعت غذایی و کشاورزی خوزستان سالهاست با جدول صادرات جهان خداحافظی کرده و دیگر حتی نه تنها برای سربازی در حفظ امنیت غذایی کشور رمق نداشته باشد بلکه برای تامین مایحتاج بازار محلی نیز عاجز فرتوت و ناتوان گردد
*_* آیا اولویت افراد در گزینش های استخدامی و مدیریتی و همچنین صلاحیت های انتخاباتی در خوزستان بر اساس قواعدی چون شرافت و پاکدستی، کرامت انسانی، اصل برائت و احکام شرعی و قانونی جهت قضاوت تعریف می شود یا خیر، بلکه تعیین سرنوشت فرزندان نامی و آینده داران خوزستان که سرمایه های واقعی این جامعه هستند را همواره افرادی بر اساس لیست های تأییدی و گزینشیِ پدرخوانده هایی مشخص می کنند که گستره ی همه نسب و حسب و ریشه و تبار واقعی آنها به تعداد صندلی های یک اتوبوس هم نمی رسد اما آنقدر قدرت و اختیار دارند که در خصوص اصالت و شرافت و وجاهتِ وُجهائی که در صدر یک قوم، امروزه اعتبار و اعتماد یک استان هستند، علاوه بر نظر، تصمیم سازی و تصمیم گیری کنند
بنابر این به دلایلی خود نیز رای خواهم داد و در نهایت با مشارکت ضعیف یا قوی، روز پس از جمعه، رئیس جمهوری مشخص و افسار قدرت اجرائی کشور را به او می سپارند
اما بخاطر بسپارد و تاریخ یادآور شود
آنجایی که عمل هم تراز وعده نباشد، قطعا تعهد بی روح می شود و عبور رقم میخورد
