دیدبان پرس: جهانفر دانش؛ صدای ماندگاری که با هنر موسیقی خوانندگی اش، سهم بزرگی در حفظ زبان اصیل بختیاری و نشر واژگان فاخر زبان بختیاری در بین نسل های مختلف داشت.
داستان زندگی این مرد دلسوخته در جوانی ، چرایی ورود به عرصه ی خوانندگی و چگونگی این ماندگاری را تبیین می کند .
شاید اگر آن اتفاقات دوران جوانی اش نبود او اینگونه از سوز دل چنین زیبا خوانندگی نمی کرد.
گاهی مشکلات و مصیبت های زندگی برای این است که آدمی را در مسیر پیشرفتی قرار دهد که منحصر به خود اوست و در آن مستعد است.
البته همین حالات را در شعرای بزرگی مثل شهریار هم می بینیم.
و یا چنین خط و ربطی را در اشعار. دارای افسر بختیاری و پژمان و عمان سامانی هم می بینیم همه از یک رهگذر به ابتدای شروع عروج به قله ی عرفان در شعر وارد شدند.
این جذبه و کشش عشق تا جای پیش می رود که داراب افسر در شعر خداییه که جز شاهکارهای اوست ، به زیبایی تمام اسفار اربعه ملاصدرا را تفسیر می کند.
گویی خود ملاصدرا ست که شعر می سراید:
ای که روزی همه خلق ز انبار تونه آسمونها و زمین کرده کردار تونه
ئی همه نقش و نگاری که منه دنیا هد همه از پرتو یک جلوه زدیدار تونه
…….
معراج عرفانی. داراب افسر در این شعر تجلی پیدا کرده
ابیات زیبای این شعر داراب افسر بختیاری روح سرگشته و حیران عارفان را کشان کشان به اعماق فلسفه صدرایی در اسفار می برد و تشنه ی از پای افتاده ی شناخت ذات را سیراب می کند.
و اینگونه داراب افسر سرایید و علاالدین خواند تا اصالت ها مانا بمانند.
روحشان شاد و یادشان گرامی باد.
جهانفر دانش. آبان ۱۴۰۲ اهواز
