دیدبان مسجدسلیمان : مجله شارلی اِبدو (Charlie Hebdo) به معنای «هفته‌نامه شارلی»، مجلهٔ فکاهی چپ‌گرای فرانسوی است که چهارشنبه‌ها منتشر میشود.درونمایه این مجله لحنی انتقادی دارد و خط مشی اعلام شده آن ضد نژادپرستی و ضد مذهبی است.
کاریکاتور های این مجله سبب پیدایی موج ای از خشم و اعتراض نسبت به اهانت به پیامبر اسلام محمد رسول الله (ص)شده است. پیامبری که نوید بخش صلح و دوستی میان جوامع بشری بود و از او به رحمه للعالمین یاد می شود.
این اهانت در پوشش دفاع رییس جمهور فرانسه ایمانوئل مکرون از آزادی بیان منتشر شده است.
آزادی بیان حق طبیعی است که همه افراد آدمی به مقتضای انسان بودن خود، به طور یکسانی از آن برخوردار و به موجب آن در بیان اندیشه و فکر خود، تا جایی که موجب نقض حقوق دیگران و اصول ارزشی مورد احترام جامعه نشود، مجازند.
پس آزادی خواست همه جوامع است، اما آزادی نباید سبب جریحه دار شدن اقشار دیگر جامعه شود. آزادی بی قید و شرط سبب میشود که حقوق همه افراد جامعه تامین نشده و هر فرد یا گروهی به همین بهانه بتواند ارزشها و آرمان ها یا اعتقادات و تابوهای گروه های دیگر را سلب یا به آن خدشه وارد کند و همبستگی و انسجام اجتماعی جامعه را دچار اختلال کند. این از هم پاشیدگی جامعه نهایتا سبب فروپاشی اجتماعی می شود.
در آزادی مطلوب باید حق اقلیت ها یا اکثریت بی قدرت هم مد نظر گرفته شود.
اهانت شارلی ابدو نه اولین بار است و شاید آخرین بار هم نباشد، اما ریشه در برخورد تمدن های هانتینگتون دارد که امروزه در قرن حاضر باز بحث جنگ های صلیبی به گوش می رسد.
توصیه ای به مدافعین بی قید و شرط آزادی بیان می شود این است این دفاع می تواند به بنیادگرایی دینی برای پیدایی رفتارهای خشونت آمیز بهانه دهد و رحمانیت ادیان الهی را زیر سوال ببرد.
پس باید کوشید که ارزش ها و اعتقادات افراد محترم شمرده شود تا همه ی اقشار جامعه از نعمت آزادی بهره ببرند و صدای همه شنیده شود.
