《دیدبان مسجدسلیمان 》رسیدن به توسعه پایدار نه تنها متّکی بر رفاه اجتماعی و اقتصاد پایدار بوده بلکه؛ نیازمند داشتن یک فرهنگ زیست محیطی در میان جوامع انسانی است.
محیط زیست یعنی محیط زندگی، محیط نفس کشیدن، محیطی که حیات ما در آن معنا پیدا می‌کند؛ فرقی هم نمی کند که این محیط، منظره درختان و بیشه زارهای بکر روستایی باشد، یا ساختمان های سنگی شهر.
زندگی انسان در محیط زیستش جریان دارد و پاکیزگی این محیط ، ضامن بقاء و سلامت اوست.
بعید می دانم کسی در طول عمر خود اسمی از محیط زیست نشنیده باشد و معنای آن را نداند؛ اما با این حال همچنان یکی از هزاران کلماتی است که در طاقچه تعریفات محبوس مانده و فقط برای حفظ کردن بچه های مدرسه، روی تخته سیاه نوشته شده و مجدد به طاقچه بی توجهی های ما باز گشته است.
محیط زیست یعنی همین کوچه ای که هر روز در خانه مان را به آن باز می کنیم، یعنی خیابان هایی که از آن عبور می کنیم و محله ای که در آن سکونت داریم.
یعنی شهر و روستا و خاکی که برای حیات در آن اقامت داریم.
حفاظت از محیط زیست یعنی حفاظت از سلامت تک تک افراد جامعه.
طبیعت و محیط زیست طبیعی در صورت پاک و سالم بودن تأثیر شگرفی بر روح و روان آدمی داشته و زندگی را شاداب و معطر می کند. دیدن کوچه و خیابان هایی که در هر گوشه و کنارش کمی زباله ریخته یا درختانش خشکیده اند، یا صبحی که بدون صدای گنجشگ ها آغاز شود و تنفس هوایی آلوده، هیچ لذتی برای ما نخواهد داشت و بیماری را میهمان زندگی روزمره امان خواهد کرد.
اما سوال اینجاست که با وجود این همه نیاز به پاکیزگی محیط زیست، چه کارهایی انجام داده یا می دهیم؟
مهم ترین هدف در ارتقای فرهنگ زیست محیطی افراد جامعه؛ ایجاد شناخت در مورد اهمیت تعامل انسان با محیط زیست و تأثیر عملکرد وی به صورت منفی یا مثبت بر محیط است.
هرچه آگاهی مردم جامعه در مورد محیط زیست بیشتر باشد، اجرای قوانین و رضایت مندی آنان نیز افزایش می یابد هرچه ساختارهای توانمند سازی افراد در خصوص اجرای قوانین زیست محیطی و احساس مسئولیت در افراد بیشتر اجرا شود، رابطه مثبتی با توانمندی روانی، خشنودی و ایجاد انگیزه درونی در افراد به وجود می آید.
میزان سلامت، بهره وری و ڪیفیت زندگی افراد ارتباط نزدیڪی با شرایط و سلامت محیط آنان دارد، اقدامات مؤثر برای گسترش فرهنگ زیست محیطی:
گنجاندن مسائل مربوط به محیط زیست در برنامه آموزش قبل از دبستان، کتب درسی، برنامه های فرهنگی و اجتماعی برای شهروندان از جمله استفاده از رسانه های ارتباط جمعی، تربیت کارشناسان محیط زیست و بالاخره، گنجاندن آن در دروس دانشگاهی است.
مردم نقش بسیار مهمی در پاکیزه نگه داشتن محیط زیست دارند شهروندان باید بدانند که به عنوان یک شهروند موظفند معابر شهری و خیابان‌ها را تمیز نگه داشته و کوچه و خیابان‌های شهر را مانند خانه خود بدانند.
برای توسعه فرهنگ پاکیزه نگه داشتن شهر؛ رسانه‌ها و متولیان فرهنگی باید تلاش‌های بیشتری را انجام دهند تا مردم بیشتر به نظافت شهری اهمیت دهند؛ چرا که فعالیت‌های انسانی از هر نوعی که باشد ممکن است نوعی از آلودگی هایی را در جامعه به وجود آورد.
در آینده زمین متعلق به کودکان است.
لذا باید همواره دانش زیست‌محیطی خودمان را افزایش داده و آن را با کودکانمان به اشتراک بگذاریم.
بسیار خوب و عالی
آموزش محیط زیست و اهمیت آن را در مدارس با کودکان میشود نهادینه کرد