بسمه تعالی
مسولین محترم وزرات ورزش
با سلام و احترام و آرزوی سلامتی در تمامی زمانها بخصوص در دوران سخت کرونا
معروض می‌دارد ما مربیان و باشگاه‌داران
بخشنامه‌های زیادی در رسانه‌های مجازی و صدا و سیما خواندیم و دیدیم مبنی بر تعطیلی باشگاه‌ها و به تبع آن، بیکاری مستتر مربیان و باشگاه‌داران. در این میان زیبایی‌هایی دیدیم همچون تمرین تعدادی از ورزشکاران در خانه با شعار در خانه میمانیم کرونا را شکست می‌دهیم. در کنار این زیباییها، غم و اندوه بیکاری مربیان و باشگاه‌داران نادیده گرفته شد. ادارات ورزش از عملکرد موفق خود مبنی بر تداوم تعطیلی باشگاه‌ها و ورزشها گزارشاتی ارائه دادند؛ اما کسی نگفت مربیان و باشگاه‌داران، این سفیران سلامتی جامعه، چگونه بدون درآمد زندگی می‌گذرانند و چگونه با جیب خالی و دستان تهی در مقابل خانواده لبخند بر لب آورند؟
کرونا باعث شد جامعۀ مربیان و باشگاه‌داران به خود بیایند و خود را ببینند که نه شغلشان شغل است نه بیمه‌ای دارند و نه کسی حامیشان هست.
ما در ایران اسلامی زندگی می‌کنیم و همیشه در صحنۀ دفاع از آن با افتخار سینه سپر کرده‌ایم و می‌کنیم. اکنون در مقابل تلاشهایمان برای سلامتی جسمی و روحی جامعه انتظار زیادی نداریم جز چند مورد زیر:
۱. بیمه‌ای که بتوان بعد از مدتها خدمت به جامعه، بازنشسته شد یا از خدمات درمانی آن بیمه استفاده کرد؛
۲. حمایت مالی در شرایط کنونی با توجه به بیکارشدن و تعطیلی محل کارمان به دستور مقامات گرامی جمهوری اسلامی ایران که البته برای حفظ سلامت جامعه صورت گرفت و ما به عنوان حامیان و مشوقان سلامت جامعه جزو اولین‌هایی بودیم که با ایثار در این امر همکاری داشتیم. عنایت بفرمایید که تنها درآمد ما از طریق باشگاه‌داری و مربیگری بود؛ لذا به توجه و کمکهای مالی ویژه نیازمندیم، چراکه بسیاری از ماها علاوه بر هزینه‌های خانواده و …، قسط و اجارۀ منزل و باشگاه و بهای آب، برق، گاز و تلفن می‌پردازیم که همه از درآمد باشگاه و مربیگری حاصل می‌شد. الان که همۀ درآمد خود را از دست داده‌ایم آیا راه‌حلی هست؟ آیا بدون درآمد ادامۀ زندگی ممکن است؟ آیا نیازمند حمایت معنوی و مالی هستیم یا نه؟ آگاه باشید که دادن وام نه تنها راه‌حل نیست، بلکه بر مشکلاتمان می‌افزاید؛ زیرا وام و قسط جدیدی بر اقساط و اجاره و … پیشینمان افزوده می‌گردد و فشار مالی و روحی بیشتری بر ما وارد خواهد آمد.
امیدواریم با دیدی مساعد و ویژه، ما مربیان و باشگاه‌داران را مورد توجه و عنایت خود قرار دهید.
با نهایت امتنان
جامعۀ مربیان و باشگاه‌داران ایران اسلامی
با سلام در خصوص متن فوق که بخشی از مشکلات و سخنان قشر فعال ورزشیه جامعه را عنوان کرده خواستار توجه و عنایت بیشتر نسبت به ما باشگاه داران و مربی ها هستیم.
به امید جهانی شاد و سلامت…
با سلام عاجزانه از مسئولین خواهشمندم به ما خدمتگزاران مظلوم و نادیده توجه فرمامایید و به چگونگی زندگی اسف انگیزمان توجه فرمایید بنده بعد از ۲۴ سال خدمت در شرکت نفت مناطق نفت خیز از مهر ۹۸ تا هم اکنون بیکار هستم با شماره بیمه ۰۰۵۵۷۹۶۳۳۶ و ریالی دریافتن ننموده و کرونا هم مزید بر علت ، فقط خواهش میکنم به فریاد ما برسید درد ما دردیست بسیار سنگین با وجه اجتماعی که داریم و با زحماتی که کشیدیم ، چرا باید نادیده باشیم ،چرا نباید از حداقل امکانات حقوق انسانی برخوردار شویم ، چرا نباید قانون کار برای ما لحاظ شود ، و چراهای دیگر ، بنده مثلا” بیمه پاره وقت شدم هیچ فرقی با بیمه نشدن ندارم ، لطفا”و خواهشا” ما را انسان با تمام امکانانی که جهت زیستن لازمه زیستنش هست به حساب آورید . با سپاس از مسیولین