مسعود پزشکیان، نماینده تبریز در مجلس شورای اسلامی، درباره چرایی عدم استقبال از گفت‌وگو و آشتی ملی در طول سال‌های گذشته گفت: مشکل ما این است که در حقیقت فضا را طوری بستیم که مشکلات اجتماعی الان به صورت انفجاری و غیر کنترل شده خود را نشان داده و بروز کرده است.
به گزارش ایلنا، بخش هایی از گفت و گوی پزشکیان را در ادامه می خوانید:
*اگر ما در جامعه یک روند ایجاد می‌کردیم که مردم در جایی که حاکمیت مشخص می‌کند، بیایند و حرف‌های خود را مطرح کنند، سپس حاکمان، سیاستگذاران و قانونگذاران هم این حرف‌ها را بشنوند و آن بخشی که حق است را ترتیب اثر دهند و آن بخش که نادرست است را روشنگری و اقناع کنند، امروز ما به اینجا نمی‌رسیدیم.
*الان هم که می‌گویند گفت‌وگو کنیم، در چنین شرایط و جوی، فضا طوری است که به نظر من از کنترل خارج شده است که بخواهیم آن را به این شکل سامان بدهیم. در حال حاضر کنترل فضا کار سختی است و اما باید بدانیم تنها راه حلی که پیش‌رو داریم، گفت‌وگو است.
*اینکه حاکمیت و مسئولان چطور باید این را مدیریت کنند، این نکته مهم ماجرا است که به نحوی انجام شود که برای مردم یا معترضان اعتماد به وجود بیاید که بیایند حرف‌های خود را بیان کنند و مقامات هم گوش کنند و ترتیب اثر دهند.
*اینکه چرا همواره در زمان بحران سراغ گفت‌وگو می‌رویم و بعد از آرامش این مساله فراموش میشود؛ این را باید از تصمیم‌گیران این عرصه بپرسید اما مهمترین راه‌حلی که بتوانیم امور کشورمان را پیش ببریم، وحدت و انسجام داخلی است. با فحش دادن و توهین کردن به همدیگر و نظام را زیر سوال بردن هیچ‌وقت به جایی نمی‌رسیم، اعتراض باید انجام شود و فضا باید برای گفت‌وگو باز باشد.
*اینکه یک عده نمی‌گذارند گفت‌وگو شکل بگیرد یا عده‌ای کارهایی می‌کنند که بهانه به دست یک عده تندروهای این طرف می‌دهند، خود این اقدامات زمینه‌هایی را فراهم می‌کند که این تندرو‌ها بیشتر بتوانند کارهایی انجام دهند که در شرایط عادی قادر به انجام نیستند و این امر نادرست و غلطی است.
*معترضان و یا هرکسی که زمینه و بستر برای گفت‌وگو می‌خواهد نباید اصول و چارچوب‌های نظام را زیر سوال ببرد و به مقدسات و باورهای یک جامعه توهین کند.
*مساله عدم توهین به باورهای طرف مقابل در هر شرایط و برای همه افراد است، حتی اگر من شما را قبول نداشته باشم. اتفاقاً آدم‌هایی که ادعای دموکراسی می‌کنند یا هر چیز دیگری را مدنظر دارند حق توهین به باورها و اعتقادات دیگری را ندارند، طبیعی است که وقتی توهین می‌کنم، توهین می‌شنوم و فضا از کنترل و مسیر گفت‌وگو خارج میشود. توهین جایی برای گفت‌وگو باقی نمی‌گذارد.
*در نتیجه انتظار از روشنفکران و از کسانی که درد جامعه دارند و کشور را دوست دارند، این است که سعی کنند از جوی که عرصه توهین و بی‌احترامی است، دوری کنند.
*یکی از لازمه‌های گفت‌وگو تحمل نظر مخالف است اما بعضاً منتقدان چندان تحمل نمی‌شوند، این هم یکی دیگر از اشتباهات ما در مسیر گفت‌وگو است که مانع شکل‌گیری فضا میشود، خود بنده نقد کردم آقایان ما را به هیات نظارت بر رفتار نمایندگان معرفی کردند، در آنجا هم تازه آنها (فراجا) دست بر‌می‌دارد این‌ها می‌گویند شما چرا این جوری صحبت کردید.
*یعنی در کلیت قضیه این مساله وجود دارد اما این دلیل نمی‌شود که من از راهی که تعادل است و منفعت کشور در آن است، کنار بکشم و بعد شروع کنم حرف‌هایی بزنم که بیگانگان بخواهند سوءاستفاده کنند یا کل نظام را زیرسوال ببرم و کار به هرج و مرج کشیده شود. باید مراقب باشیم که این اتفاق رخ ندهد و در عین حال باید حرف خود را بزنیم و کوتاه نیاییم.
