یک «دگرش‌دهنده» بازی است که روابط راهبردی جهانی را برای سال‌های آینده، بازتعریف خواهد کرد.به گزارش دیپلماسی ایرانی به نقل از انرژی اینتل آمده است:«چرخش» ایران در یک دهه گذشته به سمت شرق و جنوبِ رو به توسعه، از اهمیت ژئوپلیتیک راهبردی‌ای برخوردار است چرا که مفاهیم اقتصادی و امنیتی دیرپایی را بازتعریف می‌کند که به عنوان عناصر ثابت در ارزیابی روابط خاورمیانه در دهه‌های پس از انقلاب ۱۹۷۹ ایران عمل می‌کردند. چرخش به سمت روسیه و یوروآسیا، بر این واقعیت تاکید دارد که تلاش‌های غرب برای محدود کردن اقتصادی و نظامی ایران، شکست خورده است. از این گذشته، ایران با آزادکردن خود از محدودیت‌های ساختار سیاست غرب‌گرا، فرصت‌هایش را برای رشد اقتصادی و تقویت نفوذ و جایگاه منطقه‌ای و جهانی‌اش گسترش داده است.
هرچند چرخش ایران به شرق و جنوبِ در حال توسعه، کارساز بوده اما راه روابط ادامه‌دار با غرب در آینده را نمی‌بندد. آنچه برای چنین چشم‌اندازی یک عامل کلیدی است، آینده گفت‌وگوهای متوقف‌مانده میان ایران و آمریکا بر سر برجام است. ایران متن نهایی توافق را، که آمادگی اجرای آن را دارد، به شرکای برجام ارائه کرده است. آمریکا در پاییز گذشته به عمل بر اساس این توافق قادر نبود چرا که دولت بایدن از نظر سیاسی نگران بود که در انتخابات میان‌دوره‌ای، چهره‌ای بیش از حد آشتی‌جویانه از خود نشان دهد. اکنون که از انتخابات آمریکا عبور کرده‌ایم، گزارش‌هایی از ارتباطات پشت پرده میان آمریکا و ایران بر سر نهایی کردن توافق و دمیدن روحی تازه در برجامِ به کمارفته منتشر می‌شود. اگر چنین چیزی رخ دهد، ایران به احتمال بیشتر، تعامل اقتصادی‌اش با غرب را از سر خواهد گرفت. با این حال، احتمال مصالحه سیاسی، کمرنگ است به این معنی که مسیر راهبردی ایران برای آینده قابل پیش‌بینی، از حیث زمینه ژئوپلیتیک، همچنان به سمت شرق خواهد بود.
