از کنار زندگی یارمحمد اسدپور شاعر موج ناب

شاید روزی از غم تنهایی به شعر پناه بردیم و زنگ خانه کسی را زدیم که سال‌ها به بهانه ای غمگین است / این گلو تاریک از صدای دنیاست،می بوسمش و این روزها غمگین تر میخوانمش،غمگین تر نگاهش میکنم،عمیق تر درکش میکنم.صدای شکستن قلب شاعر را می‌شود از لابلای شعرهایش شنید آنجا که می‌گوید: نه من پر خواهم کشید و به شیوه ی صبح از گلوی خشک این شب تیره گذر خواهم کرد…