مهدی نصیری سردبیر سابق کیهان نوشت:
افراد و کانالهای متعددی در مورد پدیده زشت برخورد با برخی روحانیونِ برکنار از سمتهای حکومتی و فاقد هر گونه نقشی در نابسامانی‌ها و تباهی های حکمرانی، مطالب انتقادی خوبی نوشته اند و به درستی این نوع رفتارها را غیر انسانی و غیر مدنی و بر خلاف شأن فرهنگی ملت ایران و جنبش اعتراضی جاری دانسته اند و لذا حقیر در این مقال به تکرار این نکات نمی پردازد
اما می خواهم اشاره ای به وظیفه و رسالت روحانیت و عالمان دینی نسبت به وطن و مردم و حفاظت از دین داشته باشم.
پیامبر گرامی ص در روایتی یکی از وظایف مهم عالمان دین را روشنگری و اعتراض در برابر بدعتها و رویدادهایی دانسته اند که دین را تحریف و چهره آن را در دیدگان مردم زشت می کند، و بعد فرموده اند که سکوت عالمان در برابر این رویدادها مایه لعنت و نفرین الهی حواهد بود.(بحار الانوار، ج ۱۰۵، ص ۱۱۸)
آنچه اکنون مورد پرسش بسیاری از مردم مسلمان و پیرو اهل بیت ع است این است که چرا اکثر روحانیون در برابر ضعفها، فسادها و ظلمهایی که در جمهوری اسلامی به نام حاکمیت دینی صورت می پذیرد و روز به روز بر ابعاد آن افزوده می شود و ناله خلقی را به آسمان رسانده، سکوت می کنند و این در حالی است که اصلی ترین مناصب و مسئولیت‌ها در دست روحانیت است.
آیا روحانیت و مراجع و حوزه های علمیه نگران آینده خود و دین خدا در این کشور نیستند؟ و آیا پاسخی برای فقر و فلاکت و عقب ماندگی ای که به نام دین و خدا و توسط روحانیون حاکم بر این کشور تحمیل شده است، دارند؟
آیا ضرورت ندارد روحانیون به وظیفه بدعت ستیزی خود و رسالت همراهی با مردم عمل کرده و در صف اول جنبش مدنی امروز ایران همراه با جوانان و زنان و ورزشکاران و هنرمندان و روزنامه نگاران و زندانیان و به خصوص خانواده های مصیبت دیده قرار بگیرند و حاکمان روحانی را وادار به بازنگری در روندی چهل ساله که اوضاع اسفبار کنونی را رقم زده نمایند؟
ممکن است کسانی از تاثیر این حرکت مایوس باشند اما اگر چنین هم باشد مهمترین اثر آن اعلام این مساله به جامعه است که طیف گسترده ای از روحانیت، همراه با مردم، معترض به حاکمیت هستند و گناه و لعنت همراهی با ناکارآمدیها و تباهی ها و ستمهای جاری به نام دین را به جان نمی خرند و آنان نیز پی گیر مطالبات به حق اکثریت مردم هستند و به سهم خود دامن دین حقیقی را از آلودگیها و زشتی های دین تحریف شده و ملعبه دست سیاستمداران نامردمی، پاک می کنند.
مردم اگر همچنان جای خالی و یا اندک روحانیون را در صفوف منتقدان و معترضان مدنی و تحول خواه مشاهده کنند و آنان را مدافع و توجیه گر رفتار حاکمیتی بدانند که سخنگوی دولت آن در تازه ترین نطق خود گفته مثل آب خوردن می توانستند از گلوله جنگی در برخورد با معترضان استفاده کنند (بخوانید آدم بکشند و جنایت کنند)، بدون شک روحانیت آینده تلخ و تاسفباری را برای خود و جایگاه دین در ایران رقم زده است که ای بسا هرگز قابل جبران نباشد.
